Mama z facebook'a

W poprzednich postach wylewnie się już z wami witałyśmy, więc nie będę się wydurniać z miłymi na siłę powitaniami i w końcu może uda mi się coś napisać.

Na samym początku przyznaje, że bardzo ucieszył mnie fakt, iż zarówno Catm jak i K.M.K, napisały notki o tym co je wkurza, bo jest to tematyka w której czuje się najlepiej...

Trochę rozmyślałam nad tym, czy to zrobić- bo jest to prawdopodobnie strzał w łeb, no ale skoro ma to być moje miejsce, nie będę ograniczać się w publikowaniu swoich własnych przemyśleń.  

Jak pisała K.M.K, jesteśmy w takim wieku, w którym ludzie zaczynają dorastać i świadomie łączyć się w pary na całe lub prawie całe życie.

To takie piękne i wzruszające, że aż kilka miesięcy/lat po tym pojawia się dziecko ...

I super!

Od razu mówię, że dzieci lubię( czasami nawet rozmyślam nad tym czy nie zacząć ich planowania), więc profilaktycznie podkreślam że chcę je mieć, a przedstawiając sprawę inaczej chce być matką.

Piszę ten tekst z perspektywy osoby, czytającej kolejne wpisy na temat kupy niemowlaka autorstwa ich zatroskanych mam.

Dziecięcy big brother zaczyna się wraz z pierwszym zdjęciem dziecka, rozumiem szczęście towarzyszące tej chwili i powiem szczerze, że nawet mnie takie zdjęcia rozczulają.

Ale nie te, które są wrzucane na każdym etapie ciąży! – kobieto ogarnij się to twoja macica!!! Czy naprawdę chcesz, żeby każdy kto kliknie twoje imię i nazwisko na insta czy fb oglądał ją od środka???

Kolejnie, następuje odliczanie, co również jestem w stanie zrozumieć, kobieta chce zobaczyć swoje dziecko, a także w końcu złapać swobodnie oddech, schylić się czy wysikać.

Ale czy musi towarzyszyć jej przy tym tysiąc lajków i 50 tysięcy komentarzy w stylu: jeszcze chwile, już niedługo, gratulacje czy jesteś wielka?- choć to ostatnie w sumie pasuje w 100% :)

 Cieszę się, że mamy jako naród wrodzoną sztywność i poczucie permanentnego  wstydu, bo przynajmniej nie rodzimy  podczas transmisji na żywo jak w zwyczaju mają Kardashianki. 

Dochodzimy teraz do momentu kiedy dziecko przychodzi na ten okrutny świat, a jego okrutna matka, zaczyna swój okrutny facebookowy szał:

,,Brajankowi wyszedł ząbek ”

,,Brajanek je parówkę”

,,Brajanek narysował brum brum”

,,Brajanek sie zesrał”...

Jezu!!! Nie mogę!!!

Nie chce takiej mamy usuwać, bo ją lubię, bo wiem, że wcale taka nie jest, bo musiała bym usunąć połowę mojej żeńskiej części znajomych i straciła bym fejm…

A więc, korzystam z bloga i wysyłam przekaz do każdej facebookowej mamy! Życzę wam dystansu!

Naprawdę mogę oglądać wasze dzieci i często robię to z uśmiechem na twarzy, ale nie o każdej porze dnia i nocy.

Nie muszę wiedzieć o tym czy mają gorączkę, czy spały w nocy i jak codziennie je ubieracie.

Za to muszę wspomnieć o mamach posiadających zdrowy rozsądek, często prowadzących super blogi czy strony o byciu rodzicem (które zdarza mi się czytać, pomimo tego że nie jestem w temacie). 

Co różni takie mamy od tych facebookowych?

To, że w tym wszystkim nie zapominają o sobie!

Nie zadręczają ludzi kolejną chorobą czy sukcesem swojej małej kopii.

Co najważniejsze, nie podpisują każdego zdjęcia ,,My”, po prostu  raz na ruski rok pozwalają sobie na użycie słowa ,,JA”!